za 2 2 8
0900 Suzy komt Ora (mijn Zwitserse Witte Herder) halen. Met het Chico wandelclubje kan ze zich straks nog uitleven op Linkeroever. Tegelijk staan ook Ludo en Hilde voor de deur.
0930 We zijn ingeladen en kunnen vertrekken. Veerle en Kristof komen in Berchem, want ze willen de auto aan het station parkeren voor als ze terug komen van Cambridge. Kristof moet voor zijn verdere studies Management de keuze maken tussen Cambridge en Berkeley vóór 20 2 8 en gezien ook Veerle mee wil kiezen en ook zelf verder studeren (Arts Management) willen ze eerst nog eens Cambridge verkennen. Ze zullen dus half de week ons verlaten en rechtstreeks naar Cambridge vliegen.
1020 Vertrek in Berchem. Er is een vlot verkeer en alle files zijn ondertussen opgelost.
Voorbij Füssen gaat het trager. Rond 19 u stappen we een restaurant binnen en daarna zijn ook daar alle vertragingen verleden tijd. We komen toe in Klausen rond 2200, maar rijden voorbij Pension Torggler. We zitten op een steile weg in richting Lajen. We beseffen dat we te ver zitten en keren om. Kristof stelt zijn gps in op Torggler, maar we belanden op een zijwegje aan een huis, waar een grote zwarte langharige hond loopt te blaffen. Er is niemand. In een apart gebouw met een deur die los is zien we meerdere kamers. We zouden hier gerust kunnen slapen. Ik stel voor terug af te dalen tot het centrum van Gufidaun en daar info te vragen.
Elk wegwijzertje wordt in het donker goed bekeken maar niets… Uiteindelijk vragen we het in een Gaststube. Slechts 500 m afstand en eigenlijk goed bereikbaar vanaf de autostrade!
Het is een goed pension en we krijgen een uitstekend ontbijt.
zo 3 2 8
Kristof moet ski's huren en wil professionele ski's. Die zijn allemaal al verhuurd en hij vindt slechts een kort paar.
Hilde, Ludo en ik gaan naar Rasciesa met een éénpersoons zetellift. Er zijn geen skiërs, enkel mensen die rodelen. We moeten eerst te voet stijgen vóór we de piste bereiken. De verbindingspiste met het midddelstation naar Seceda kent 2 stijgingen. Voor de rest is het een mooie piste.
De huurski's van Hilde zitten los. Met mijn mes kan ik ze iets vaster draaien, maar ze kan nog steeds uit de ski uitstappen. Ze gaat met Ludo terug naar beneden voor reparatie. Veerle en Kristof zijn aangekomen in het middelstation en we gaan naar Seceda skiën. We hebben blijkbaar allemaal wat pech vandaag. Ik krijg een vuiltje in mijn oog. Hilda vergeet nog haar handschoen.
We skiën met zijn allen naar S. Cristina. Dan naar Champinoi. Terwijl Hilde blijft wachten, skiën we met 4 snel via Sasslong en de Kamelenbult even om en weer naar beneden. Daarna gaat het richting Sellapass, waar we eerst toch nog even skiën naar Col Rodella, vooraleer we naar de Valentinihut trekken.
We moeten de piste verlaten en door de diepsneeuw skiën om de hut te bereiken. We zijn er al getrouwe klanten, ook in vorige zomers en o.a. op de safari vorig jaar verbleven we hier. De Wirtin had mij al aan mijn stem aan de telefoon herkend. Een lekker avondmaal en een gezellige avond sluiten onze eerste skidag af…
ma 4 2 8
Gisteren had Hilde al problemen met haar knie omdat ze gevallen was met haar losse skibinding. Aan Lupo Bianco gaat ze samen met Ludo naar Canazei naar de dokter. Die zit echter slechts tot 1030 en ze zijn te laat.
Ze gaan dan maar met de skibus naar Alba en met de taxi naar Rif. Passo Fedaia. Een sms-je verwittigt ons dat ze aangekomen zijn en na een drankje in de hut gaat Ludo nog eens mee op de ronde van de Marmolada.
Ondertussen hebben Veerle, Kristof en ik niet stil gezeten en de zwarte pistes onder de Porta Vescovo moeten er één voor één aan geloven vóór we naar de Marmolada trekken.
Om 1448 vertrekken we naar Malga Ciapela. Met 3 grote kabelbanen na elkaar bereiken we de top van de Marmolada tegen 1530. De liften werken blijkbaar minder lang. De liftbediende zegt dat we de laatste lift nog zouden kunnen halen als we op 20' rond zijn. Het is echter mistig en dan haal je dat nooit.
Er is praktisch geen volk. Door de dichte mist skiën we eigenlijk half blind. De pistes liggen er zeer goed bij. Ze zijn niet al te steil maar zijn wel bedekt met een dikke laag nieuwe poedersneeuw. Zalig, alleen spijtig dat het zonnetje nog niet van de partij is.
Regelmatig houden we een minuutje rustpauze. Het is vermoeiend. We ontdekken dat na elkaar skiën een stuk gemakkelijker is dan wanneer je aan kop skiet. Je hebt gewoon geen zicht op de piste, waar ze naartoe gaat. Van tijd zie je een stok die de zijkant van de piste markeert. Gelukkig is de piste zeer egaal zonder verrassende putten of richels.
Rond 1600u zijn we terug aan de hut. We zijn hier de enigen en dat maakt het toch speciaal. Vorig jaar hebben we dat ook gehad in de Buffaure hut. We worden goed verzorgd.
di 5 2 8
We worden verwend met een zeer rijk ontbijt en blijven wat langer aan tafel zitten.
Om 0950 vertrekken we om nogmaals de ronde van de Marmolada te doen. Slechts 2 kabelbanen mogen we nemen. De piste van de bovenste sectie wordt nog gereden.
Het is nu zeer zonnig. Naast de piste is er diepsneeuw: verse losse poedersneeuw van ¾ m diep. Gezien we nu beter zicht hebben op de situatie gaan we hier regelmatig in skiën. Gisteren was dat te gevaarlijk omdat je geen afgronden kan herkennen in de mist.
1100 We halen Hilde op die in de hut was gebleven. We skiën naar Malga Ciapela. Een skibus brengt ons naar Alleghe. Er is nu volop zon. We skiën richting Palafavera en kort voordien slaan we af naar rechts om de pistes boven Zoldo en Pecol te verkennen.
Veel pistes hebben kleine bulten. Ook de rode en blauwe pistes. De zwarte daarentegen hebben minder bulten, zijn egaal, alleen een pak steiler.
De namiddag is bijna voorbij en we keren terug. Aan Palafavera zien we dat de lift reeds om 0830 begint te werken en dat tot 1630. We nemen dus nog een laatste maal deze lift en zien dat er een rode piste naast ligt die niet gereden is en waarop ¾ m verse sneeuw ligt. De sneeuw begint echter al zwaar te worden. Het is werken, maar het loont.
In Palafavera bellen we de Rif. Passo Staulanza op die ons 10' later komt halen.
De huttenwirt vertoont 's avonds een dvd met de beklimming van de Shisha Pangma, die hij mee beklommen had. Hij ging er met ski's tot 7000m. In 2002 beklom hij de Cho Oyu.
wo 6 2 8
Het hotelbusje rijdt ons ineens naar een andere plaats, naar Pescul. Ik had verteld dat Veerle en Kristof vandaag nog heel ver moesten skiën om tot St. Ulrich te geraken. Nu moeten ze niet meer in het Civetta-gebied skiën, wat tijdwinst betekent.
De skibus kost 4 € om naar Fedare te rijden in het gebied van 5 Torri. Deze bus vormt nog een uitzondering op de uitgebreide skipas die all-in zou moeten zijn.
Veerle en Kristof skiën direct weg. Later sms-en ze dat ze reeds om 1200u in S. Cristina arriveerden en daar nog een hele namiddag konden skiën. Morgen om 0400 rijden ze met de bus naar het vliegtuig in Milaan. Om 1200 zijn ze dan in Cambridge.
Wij skiën nog even in het 5 Torri-gebied. Hier en daar nemen we wat diepsneeuw mee. Dan gaat het naar de Falzaregopass. We ervaren dat een ronde - de kabelbaan omhoog en de afdaling op de piste - een klein half uur vergt.
Beneden vraag ik info voor morgen aan een buschauffeur en omdat tegelijk een engelstalige mij komt vertellen dat hij zijn zoon kwijt is, vergeet ik mijn handschoenen op de bus die vertrekt. Morgen in Cortina zal ik er nieuwe kopen. Er is slechts één bus per dag van Falzarego naar Sasso di Stria, om 1630 (1615 in Son dei Prade).
We eten er met iets meer chi chi. Er is o.a. een maître d'hôtel. Aan de receptie zitten 2 juffrouwen de hele tijd. Er is veel personeel! Er is ook een skibegeleider van het hotel. Die zegt dat je 2 dagen nodig hebt om het gebied van 5 Torri te kunnen afskiën. Ik vroeg hem of hij geen 2 uur bedoelde. Maar hij was weg… We vragen ons af wat hij eigenlijk bedoelde. Er was misschien een taalprobleem en bedoelde hij 5 Torri, Lagazuoi en Cortina.
do 7 2 8
Uitgebreid ontbijtbuffet.
0925. Met de enige bus via Passo Falzarego naar Son dei Prade. Met de ski's naar Socrepes. Een bus brengt ons naar de andere kant van de stad naar Faloria. 2 kabelbanen na elkaar brengen ons boven.
We skiën naar de zetellift die ons naar Tondi brengt. We dalen af op de blauwe piste en terwijl Hilde met Ludo het nog een 2e keer doen, ski ik even de zwarte naar beneden. Samen skiën we dan verder naar Rio Gere. Hier kunnen we terug een nieuw gebied in naar Son Forca en Forcella Staunies. Het bovenste stuk is echter lawinegevaarlijk en we moeten afstappen juist vóór het steile couloir.
Een prachtige steile, maar harde afdaling brengt ons terug naar Rio Gere. De bus naar Cortina komt er slechts om 1700. Dus gaan we terug via Tondi naar Faloria op ½ u. De kabelbanen brengen ons naar Cortina en de skibus naar Tofana. Hilde heeft vandaag haar dagje niet en dus is het al laat. We nemen slechts de 1e kabelbaan en skiën dan via pannekoekenlift 18 en zetellift 14 naar Son dei Prade waar we de skibus naar Stria moeten nemen. Het vroeg ongeveer 2 uren vanaf Rio Gere. De 2e kabel naar Ra Valles en de zetel naar Pomedes stellen we uit voor een volgend jaar.
vr 8 2 8
De bus van 0925 brengt ons naar Passo Falzarego, de kabel naar de Lagazuoi en dan kunnen we beginnen aan de lange afdaling naar Armentarola en S. Cassiano. Op naar Monte Sorega en daarna naar Monte Villa. Ik daal de zwarte piste af naar La Villa. Ludo blijft bij Hilde die de skiweg neemt naar La Villa. Nog enkele liften en pistes brengen ons naar Sponata waar we om 1310 de bus nemen naar Piculin.
Met de splinternieuwe gondels gaat het naar S. Vigilio en dan naar de Furkelpass. Ik neem de zwarte afdaling nr 40. Ze is zeer steil. Hilde en Ludo nemen de rode. Beneden treffen we elkaar weer. We nemen de gondels naar de Kronplatz, waar de piste 12 ons naar de hut moet brengen. Het is een steile harde piste, alhoewel ze rood gecatalogeerd is. Hilde heeft een trager tempo aangenomen en wil al in de hut blijven. Met Ludo nemen we nog eens de gondels om de zwarte piste nr 4 naar Bruneck in snel tempo af te dalen. In onze haast - ik volg Ludo - nemen we de verkeerde gondels die maar halfweg stijgen. Snel terug naar beneden en in de juiste gondels naar de Kronplatz. Het wordt de laatste lift, want het is te laat om nog de andere zwarte piste nr 1 te doen, de liften eindigen om 1630u. We spreken af dat we morgenvroeg terug komen. We kunnen wel de piste 12 nog 2x afdalen. Het was wel de allerlaatste gondel die ons nog even naar de top van de Kronplatz bracht.
's Avonds eten we lekker in de hut Gran Fodà. Ik neem foto's van Myriam van Slowakije die hier werkt en met haar man vanaf volgende zomer een eigen hut Munt de Sennes gaat runnen. We zijn er welkom en mogen ook de hond meenemen! Ook van de huttenwirt neem ik enkele foto's. Hij brengt me een Enzian en ik beloof hem de foto's op te sturen.
's Avonds is het er echt stemmig en zoals het past in een echte berghut is er hier een groepje gasten die mooie meerstemmige gezangen laten horen. Het is vermoedelijk een zanggroep die hier vertoeft. Als ik ga slapen schenkt de Wirt me nog een Enzian als slaapmutsje.
za 9 2 8
Voor we onze terugtocht aanvatten gaan Ludo en ik nog gauw even omhoog naar de Kronplatz om de zwarte 1 naar Bruneck nog af te dalen, 1300 m hoogteverschil. Ze is pas gereden en ligt er zalig bij. Het gaat zeer vlot en er is praktisch nog geen volk op de piste. We dalen dan maar gauw ook nog de rode naar Olang af. Het is een grote boulevard en we dalen in enkele minuten praktisch de hele piste af in schuss, een hoogteverschil van 1100 m. Via de Kronplatz en de 12 terug naar de hut waar we een goed uur na ons vertrek daarstraks terug aankomen. Nu verder naar Piculin, waar de laatste afdaling eveneens zwart is.
De bus brengt ons terug naar Sponata, waarna we snel in La Villa en Corvara aankomen. Een hele reeks liften brengen ons naar Passo Gardena en Dantercepies. Snel naar Wolkenstein en Ciampinoi. Hilde wil echter met de bus van Wolkenstein naar S.Ulrich. Ludo en ik dalen af naar S. Cristina. Hier moeten we de metro en de liften naar Seceda nemen, vanwaar we kunnen afdalen naar S. Ulrich.
Er is nog een kort maar steil zwart pistje dat we niet willen missen. De verbinding naar de laatste lift wordt in de haast van Ludo, die vooraan skiet, echter voorbij geskied. Ik merk het te laat op. Er zit maar één ding op en dat is in razende vaart terug helemaal naar beneden skiën en terug de gondels nemen in de hoop dat we nu direct op de goede verbinding skiën en op tijd komen voor de laatste zetels naar Seceda.
We halen het. Nu kunnen we aan onze laatste afdaling beginnen. Ik kan het niet laten om toch nog even een eind buiten de piste op de ondertussen harder geworden diepsneeuw af te dalen. Er is al een licht korstje op gevroren. We komen na een tijdje terug op de rode lange smalle piste, eigenlijk een schusspiste.
Beneden ga ik om de auto die een eind verder geparkeerd staat. Het is uiteindelijk 18u als we kunnen vertrekken naar Nassereith. In Wiesenruh zijn we om 2015 een kwartier te laat voor de keuken. We vinden echter nog een Gasthof waar we kunnen avondmalen. Moe gaan we direct slapen.
Wie alles meer in detail wil beleven vindt ook de volledige fotoreeks
en een video van 10,5 min. die je in 3 delen kan bekijken met volgende hoofdstukken:
deel 1: S. Cristina - Kristof in diep van de Sellapass
deel 2: Ritme op de Marmolada
deel 3: Civetta-gebied - Cortina - Afdaling van de Lagazuoi