Het weer was matig van temperatuur, daarom lag er nog veel sneeuw en ijs in de bossen.
Dat zo’n bivak veel voorbereiding vraagt was duidelijk toen Jo op 4 kaarten gelijk moest kijken. Voor ons was het gelijk dewelke, maar niet voor een Mexicaan die in een wachttoren stond. (wie was dat nu weeral?)
Onder algemene dwang moest Jo om 12u stoppen om te eten (goe van ons hé).
Voor sommigen onder ons is een boterhammeke niet goed genoeg, dus een potteke warme karbonade doet meer plezier (je mag wel zelf je zware rugzak dragen hoor makker).
’s Middags moesten we een brug oversteken, geen brug te ver maar na zoveel jaren bivak en de rest van de activiteiten had ik zoiets als een Déjà Vue.

Heel veel veld en prikkeldraad over en onder, dus oppassen voor de dinges was wel de boodschap aan de mannen.
Een bivaktocht is niet alleen stappen, maar ook leerrijk toen Jo aan het bos van Rohrbusch een spoedcursus Frans, Duits, Nederlands aan het geven was betreffende de toegang in de brandwegen of niet.

Rond 16 u kwamen we aan een lang stuk bergop en rond 17 u kwamen we aan de bivakplaats in Halenfeld waar we werden verwelkomd met een hapje en de aperitief.
Het eten was lekker, waarvoor bedankt, Mark en Tom.
 

Niet alleen het eten, maar ook de drank was niet min (Jo begon al zwarte plekken te zien) of was het omdat we beseften dat we 1 uur minder konden slapen door het zomeruur?
Voor de liefhebbers: we stapten 25 km tegen 4,3 km/uur gemiddeld.
Nog voor de liefhebbers: het drinktempo lag hoger want het wisselgeld was tamelijk rap op.

1 uur minder geslapen (of wakker gelegen van de regen heel de nacht). Maar dank zij het stevig ontbijt gefabriceerd door Marc en Tom konden we er weer tegenaan.
In het begin was het ongeveer een ½ uur bergop aan een stevig tempo om op te warmen. Door de vele sneeuw die er nog lag en de mist was het lastig om uw evenwicht te vinden (of waren het de restanten van het Huzarenbloed?).

Rond 11 uur waren we ter hoogte van Scheidbaum wat voor sommigen onder ons voor enige verwarring zorgde. Dan richting Huberthauschen en rond 12 uur 30 zorgden alweer Mark en Tom voor een leuke verrassing met warme soep en nog wat hapjes. Eremitenkreuz was de naam van deze rustplaats.
Toen werd er ook al het menu voor volgend jaar samengesteld en volgens dat ik me nog goed herinner zal het Haché Van de Walle en Bloemkoolsoep Diane zijn, we kijken er al naar uit.

Na nog wat stappen en soms wat valpartijen zijn we rond 15 uur aangekomen aan de auto’s, en alvorens naar huis te rijden werd er nog wat nagepraat bij 2 plaatselijke schoonheden in Café Hoffman (rondje BAC ??).
En voor naar huis te rijden moest ik van de groep nog zeggen: groetjes aan Gerrit en volgend jaar er weer bij.
Bedankt Jo, Mark en Tom en tot volgend jaar!
Den Yf.